Η τηλεργασία ήρθε για να μείνει. Μία εργασιακή συνθήκη που τα τελευταία

χρόνια κέρδιζε όλο και περισσότερο χώρο, με αφορμή την κρίση της πανδημίας,

γίνεται εργασιακό καθεστώς. Τα αφεντικά-για άλλη μια φορά- κάνουν την κρίση

ευκαιρία. Διότι, η υποχρεωτική τηλεργασία αποδιοργανώνει τις συναδελφικές

σχέσεις και τους συλλογικούς αγώνες, ξεχειλώνει το ωράριο, σε εγκλωβίζει σ’ένα

σπίτι/εργασιακό χώρο και έχει άμεσες οικονομικές επιπτώσεις. Η μετατροπή του

ελάχιστου κενού χώρου του διαμερίσματός μας σε εργασιακό χώρο, η αυξημένη

κατανάλωση ενέργειας για κλιματισμό/θέρμανση, η κάλυψη από την τσέπη μας

υλικοτεχνικής υποδομής και αναλώσιμων ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΜΙΣΘΟΥ,

ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΑΥΞΗΣΗΣ ΤΟΥ ΣΤΕΓΑΣΤΙΚΟΥ ΚΟΣΤΟΥΣ. Κάπως έτσι μπαίνουμε

«συνέταιροι» στα έξοδα των αφεντικών που μετακυλύουν μέρος του

λειτουργικού τους κόστους πάνω μας.